آخرین داستان اولین انیمیشن بلند سینمایی به نویسندگی و کارگردانی اشکان رهگذر است که از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۶ در استودیو هورخش تولید شده‌است. داستان این فیلم برداشتی آزاد از روایت «ضحاک» در شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است.آخرین داستان به عنوان اولین نماینده سینمای انیمیشن ایران در کنار ۳۴۴ فیلم واجد شرایط به بخش رقابتی بهترین فیلم نود و دومین دوره جوایز سینمایی اسکار راه یافت. حضور این انیمیشن در رقابت اسکار بهترین فیلم در حالی اتفاق افتاد که این انیمیشن ایرانی پیش از این به لیست آثار رقابت‌کننده در بخش بهترین انیمیشن مراسم جایزه اسکار ۲۰۲۰ نیز راه یافته بود.

داستان

در دورانی که سایه «اهریمن» بر سرزمین‌ها سیطره یافته، «جمشید کی» با سپاهی متشکل از متحدانش و با تکیه بر فرّ خود در مقابل سپاهیان اهریمن صف آرایی می‌کند، به خواست «یزدان» جمشید بر اهریمنیان پیروز می شود. جمشید بر تخت تکیه زده و مغرور از پیروزی، خود را دارای فراست ایزدی می‌داند. وی متحدان را برای اشغال سرزمین‌های دیگر و شکار اهریمن فرا می‌خواند اما یزدان از وی روی برگردانده و فرّ و فراست جمشید را از وی می‌ستاند. جمشید تنها، گرفتار طمع و جنونی سیری ناپذیر می‌شود. وی دخترش «شهرزاد» را تنها می‌گذارد و به شورای وزراء وصیت می‌کند تا در زمان غیابش «مرداس» متحد و والی سرزمین‌های جنوبی بر تختش تکیه زند. جمشید فردای همان روز با سپاهی از غیورترین سربازانش برای شکار اهریمن عازم سرزمین‌های شمالی می‌شود و دیگر هیچ‌گاه باز نمی‌گردد. مرداس مرده‌است و به دستور شورا تنها فرزند و جانشینش «ضحاک» به نیابت از پدر بر تخت جمشید تکیه می‌زند، اما صد افسوس که وجود ضحاک، آبستن پاره‌ای از تاریکیست. تاریکی وجود ضحاک بر شهر چیره می شود و جمکرد در تاریکی و ترس غوطه ور می‌شود. اما دگر بار چرخش ایام به گردش درمی آید و با رفتن جمشید کودکی در دل مردمان سرزمین «جمکرد» و در آغوش کشاورز زاده‌ای متولد می‌شود که نامش را «آفریدون» می‌گذارند…

دو جشنواره بین‌المللی «انسی» فرانسه و «سیتچز» اسپانیا از مهم‌ترین جشنواره‌هایی هستند که انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» در آن حضور داشته است. جشنواره بین‌المللی «انسی»، مهم‌ترین جشنواره انیمیشن است که تاکنون هیچ‌کدام از انیمیشن‌های سینمایی ایرانی در این جشنواره پذیرفته نشده بود. انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» سال گذشته برای اولین بار در بخش غیررقابتی این جشنواره پذیرفته شد و به نمایش درآمد. جشنواره فیلم «سیتچز» هم از جشنواره‌های درجه یک سینمایی است که بخش‌های متعددی دارد، «آخرین داستان» در پنجاه و یکمین دوره این جشنواره در بخش ویژه انیمیشن در رقابت با انیمیشن «میرای» به کارگردانی مامورو هوسودا از کارگردانان ژاپنی کاندید دریافت جایزه بهترین انیمیشن شد. این جشنواره در اکتبر (مهرماه) سال ۹۷ در اسپانیا برگزار شد.

• ۲۰۱۳، حضور و معرفی انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» در جشنواره بین‌المللی فیلم انیمیشن انسی مهم‌ترین جشنواره سالانه انیمیشن
  
• ۲۰۱۶، معرفی شده در «بازار فیلم جشنواره کن» به دعوت از «جشنواره بین‌المللی فیلم انیمیشن انسی
  
• ۲۰۲۰، یکی از ۳۴۴ فیلم واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین فیلم در نود و دومین دوره جوایز اسکار

شهاب حسینی، هنرپیشه برجسته ایرانی به عنوان بهترین بازیگر مرد جشنواره کن برگزیده شد. اصغر فرهادی جایزه بهترین فیلمنامه را گرفت. نخل طلایی کن نیز به فیلم "من، دانیل بلیک" به کارگردانی کن لوچ، فیلمساز بریتانیایی رسید.

شامگاه یکشنبه (۲۲ ماه مه/ ۲ خرداد) مراسم اهدای جوایز اصلی شصت و نهمین دوره از جشنواره سینمایی کن برگزار شد.

نخل طلایی این دوره از فستیوال کن به فیلم "من، دانیل بلیک" تعلق گرفت. کارگردانی این درام اجتماعی را کن لوچ، فیلمساز معروف بریتانیایی برعهده داشته است. این دومین بار است که لوچ نخل طلایی کن را دریافت می‌کند. او در سال ۲۰۰۶ نیز به این موفقیت دست یافته بود.

شهاب حسینی، هنرپیشه صاحبنام ایرانی به خاطر درخشش در فیلم "فروشنده"، جدیدترین ساخته‌ی اصغر فرهادی، به عنوان بهترین بازیگر نقش اول جایزه نخل کوچک طلایی را دریافت کرد.

حسینی در هنگام دریافت این جایزه گفت که این جایزه متعلق به مردم ایران است و او آن را از صمیم قلب به ایرانیان تقدیم می‌کند.

اصفر فرهادی نیز موفقیتی بزرگ در جشنواره کن را جشن گرفت و جایزه بهترین فیلمنامه را برای "فروشنده" دریافت کرد.جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن به جکلین خوزه، هنرپیشه فیلیپینی رسید. این بازیگر ۵۲ ساله این جایزه را به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم Ma‘ Rosa، اثر برلیانته مندوزا کسب کرد.

dw

جشنواره کن امسال حواشی خاصی برای ما ایرانی ها داشته است که همچنان با واکنش‌هایی مواجه است، سیدمحمد بهشتی امروز در روزنامه اعتماد در این باره ابراز نظر کرده است.

سیدمحمد بهشتی - رییس اسبق سازمان میراث فرهنگی - در یادداشت امروز خود در اعتماد می‌نویسد: جشنواره فیلم کن شنبه شب به کار خود پایان داد. دو مسافر از تهران در قامت داور از فرودگاه امام تهران راهی کن شدند. هر دو این داوران در اوج متانت و فرهیختگی کار خود را در این جشنواره به پایان رساندند و اکنون خود را برای بازگشت به کشورشان آماده می کنند. اگرچه ایران پیش از این هم در این جشنواره و جشنواره های مشابه داورانی داشت، اما این اتفاق برای لیلاحاتمی برای نخستین بار رخ می داد که به عنوان داور در جشنواره فیلم کن حضور یابد.

از زمانی که شخصا جزو مدیران سینمایی کشور بعد از انقلاب بودم، سال ها می گذرد. بحث ارزش های ایران اسلامی و تفاوت های فرهنگی ما با کشورهای دیگر بحث جدیدی نیست و شاید امروز به داغی گذشته هم نباشد. پس اتفاقی که امروز بهانه یی برای حاشیه سازی شده است برای ما چندان جدید نیست.

خانم حاتمی در این جشنواره رفتاری نکرده است که کسی احساس کند به ارزش های ما توهین شده است. انتشار توضیحات خانم حاتمی درباره این اتفاق به وضوح نشان می داد که ایشان ابتکار عملی نداشته و صرفا رفتار انفعالی در یک موقعیت انجام داده است. از روزی که ایشان به عنوان داور انتخاب شده اند تا امروز این حضور مایه افتخار است و کاش فرصتی دست نمی داد که این حضور چنین به حاشیه آلوده شود. ما همیشه می توانیم از فرصت این حضور استفاده کنیم و اگر هم اتفاقی رخ می دهد که به ذائقه برخی از ما خوش نمی آید، اگر مدعی ارزش ها هستیم اتفاقا نباید مساله را بزرگ کنیم و به حاشیه های آن دامن بزنیم. خانم حاتمی الگوی بسیار خوبی برای اهالی سینما و جوانان ماست و باید قدردان او باشیم. لیلاحاتمی در متنی که منتشر کرد توضیح داد که از نخستین مکاتبات و دیدارهایی که با اعضای این جشنواره داشته شرایط خود را برای این حضور توضیح داده است. اتفاقی که در کن افتاد، در کل اتفاق پیچیده و عجیبی نبود. اتفاق عجیب واکنش کسانی بود که همیشه آماده هستند تا برمبنای منافع خود اتفاقی را در حد یک اعلام جنگ بزرگ کنند. در حیرتم که چطور وقتی رییس جمهور سابق کشورمان مادر هوگو چاوز را در آغوش کشید، کسی بر او خرده نگرفت، گریبان ندرید و از بر باد رفتن ارزش های ایرانی و اسلامی گلایه یی نکرد. قطعا مسوولیت نمایندگی رییس جمهور یک کشور در کشوری دیگر بیش از مسوولیتی است که از یک بازیگر در یک جشنواره انتظار داریم. همین گروه در آن مقطع تریبون های زیادی در اختیار داشتند، اما هیچ یک فریاد وامصیبتا سر ندادند که چرا رییس جمهور ما چنین رفتاری از خود بروز داده است. این سکوت را مقایسه کنید با واکنش هایی که علیه لیلاحاتمی اتفاق افتاد. ببینید با چه ادبیات و لحنی درباره ژاکوب و حاتمی صحبت شده است. به عکس قول سعدی که می گوید: دوچیز طره عقل است دم فروبستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی، دقیقا آنجایی که باید اعتراض کنند، سکوت می کنند و چشم می بندند و آنجایی که باید خاموش شوند، گریبان می درند. حکایت عجیبی است! جامعه سینمایی ما و به خصوص زنان این سینما با جشنواره های خارجی بیگانه نیستند. همه محدودیت ها و خط قرمزها را می شناسند و از بلوغ بالایی برخوردارند. ما نمی توانیم به بهانه های مختلف فرصت حضور سینمای ایران را در جشنواره های مهم از دست دهیم و سینماگران ما هم خود می دانند که چه مسوولیت سنگینی را در این راستا برعهده دارند. به زعم من تاکنون چنین بوده و مساله اخیر هم صرفا از به خطر افتادن منافع عده یی خاص نشات گرفته و نه از رفتار لیلاحاتمی که در نهایت شایستگی در این جشنواره حضور یافت.